Het was op een verdwaalde zomermiddag dat ik in mijn hangmat zat, of liever gezegd hing en diep in gedachten verzonken was.
Zo diep dat ik Saar niet direct opmerkte.
"Oke, waar zit jij op te broeden?", vroeg ze lachend. Wat verward keek ik op. "Mmm, niet echt iets", wuifde ik haar vraag eerst weg maar toen: "Moeilijk woord , ziel .... Wat nou als het een vorm zou hebben of een kleur, welke dan en ..?"
"Huh ..."zei Saar met een verbaasde blik.
"Oh, oh, dat brein van jou toch ook! Juf, je weet toch dat niet voor elk woord een plaatje is? Bij sommige woorden bepaalt de waarde die je eraan hecht of het geloof dat je erin hebt, wat voor beeld of gevoel het bij je oproept."
"Mmm.."
"Zeg", ging Saar voort, "ik heb zelfgebakken koekjes meegenomen. Zullen we er een kopje thee bij nemen?" Wijzend op mijn nog onaangeroerde theepot. Ik knikte.
"Dan hebben we nu twee zielen één gedachte", zei Saar en schonk de thee in.
Fijn weekend.
Groetjes Sandra
