geraniums

Vanmiddag besloot ik lekker op de fiets naar het tuincentrum te gaan. Mijn, thans nog, groene tuin snakte naar een kleurtje. En zo kwam ik weer thuis:

En terwijl ik mijn mand uitlaadde, kwam ook Saar de tuin in, die had blijkbaar hetzelfde idee gehad.

 Na wat gezeul met zakken aarde, heb ik nu:

links een mand voor mij en rechts twee bakken voor mijn schoonmoeder (om haar nieuwe huis op te fleuren.)

Begint jullie tuin ook al te kleuren?

Groetjes Sandra

Genieten

 Genieten jullie ook zo?

Saar en ik speelden met onze tenen in het zonlicht.

En zaten heerlijk op de steiger te genieten van de stilte.

Groetjes Sandra

deja vu

"Zeg, heb ik dit niet eerder gezien?" vroeg mijn Saar met een weifelende stem. "Euh,.... ja, hoezo?" vroeg ik. "Nee, niets hoor", zei ze, "ik ben alleen benieuwd hoe je het dit keer gaat aanpakken".

"Nou zo..", zei ik, enigszins gepikeerd.

Dit jaar zijn er maar vijf soorten moestuintjes dus sorteren was nu minder ingewikkeld maar nog steeds heeeeel veel werk want je moet alle doosjes open maken om te kijken wat er in zit. Hoe ik ze verder ga verwerken weet ik nog niet maar dàt ga ik Saar nog even niet vertellen. 

groetjes Sandra

voorjaarsstuk

Afgelopen vrijdag maakten we ons, inmiddels traditioneel, voorjaarsstuk. Ooit begon deze traditie met een kerststuk maar de afgelopen jaren maken we ook een voorjaarsstuk. Dat we met een paar eieren moeiteloos omtoveren tot een Paasstuk.

Normaal gaan we altijd naar Christa Snoek in Vrouwenakker maar dat lukte dit jaar niet. Maar niet getreurd, thuis kom je ook een heel eind.

Een ochtendje thee, taart, kletsen en bloemschikken leverde dit op:

links van mij, rechts van mijn oudste

Nog een fijne Paasmaandag.

Groetjes Sandra

ravage

Afgelopen week lagen wij op een nacht rustig te slapen tot we ineens bruut gewekt werden door enorm kabaal. Met de adrenaline tot in mijn oorschelpjes kroop ik voorzichtig uit bed om op onderzoek uit te gaan. 

En zo stond ik met mijn gezin om 4.00 's nachts beteuterd te kijken naar deze ravage. De boekenplankjes in mijn knutselkamer waren spontaan naar beneden gekomen.

Gelukkig was Saar zo lief om mij de dag erna te helpen met het opruimen van de troep.

"Zeg, denk je ...", vroeg ik Saar, terwijl ik de kromgebogen rails in mijn handen hield. Saar trok slechts haar wenkbrauwen op en vroeg: "Wat denk jezelf?". Nee dat ging natuurlijk niets meer worden en dat wist ik ook eigenlijk wel. Maar manlief wist wel hoe dit opgelost kon worden.

Toch handig als je in de magazijnstellingen zit. Dit zal niet meer omvallen en wij kunnen weer gerust slapen.

Groetjes Sandra

strand

Het is alweer even geleden dat ik op het strand was. Nu was dat meestal het geval in de winter en als dan, vanaf Pasen, de camping weer open was, ging ik vaker heen. Maar dat is nu niet meer. Mijn tante staat niet meer op de camping en ineens lijkt de weg naar Callantsoog veel langer en minder toegankelijk. Gelukkig was ik afgelopen week naar een schilderworkshop waar we een landschap gingen schilderen. Ik koos uiteraard voor het strand.

nageschilderd van een foto, gemaakt bij Annette Spigt

Vanaf nu kan ik elke dag naar het strand kijken. 

Ruik jij ook de zee en voel je ook de wind door je haren?

Fijne zondag.

groetjes Sandra

Haas, .... Paas Haas

 Afgelopen weekend vilte (nat) ik deze paashaas. Ik maakte hem uit een stuk. Hij lijkt een behoorlijke onderkin te hebben maar dat is vooral gezichtsbedrog. De plek voor de neus viel bij het vilten iets lager uit dan gedacht en daarom heeft hij nu een lichte nek. Ach, ook onder de paashazen is er veel variatie. 

Ondertussen heeft hij het erg naar zijn zin tussen de kippen en de paastak.

Fijne week.

Groetjes Sandra