Van de week was ik met mijn Saar in gesprek. "Wat een lief boeketje heb je geplukt", zei ik. "Madeliefjes en Vergeet-mij-nietjes, antwoordde mijn Saar. "Ken je eigenlijk de mythe van dit lieve blauwe bloempje?" "Euh, nee.. "antwoordde ik. "Wel, in de middeleeuwen waren er eens een ridder en zijn geliefde. De ridder plukte bloemen voor zijn geliefde en viel daarbij in het water. En vlak voor hij verdronk, gooide hij de bloemen naar zijn geliefde en riep vergeet mij niet."
"Ooh ...", zuchtte ik, "dat is mooi. Door de bloemen los te laten en naar haar te gooien nam hij heel mooi afscheid van haar." "Ja", zei mijn Saar. "En soms moet je eerst afscheid nemen om los te kunnen laten." Dat vond ik er een om over na te denken. En dat deed ik, .. heel lang.