Eigenlijk heb ik niet echt iets te vertellen. Dat heb je soms. Ik had mij heilig voorgenomen om voorlopig niets nieuws te beginnen/te maken maar eerst allerlei langliggende projecten af te maken. De start was veel belovend maar uiteraard heb ik mij tussendoor toch weer laten verleiden. Zo was daar de handwerkbeurs in Zwolle en startten we allerlei leuke thema's op mijn werk die voorzien moesten worden van passende aankleding.
Gevolg is dat ik nu heb liggen; een beer zonder kleding (wel geknipt overigens), een zwaan zonder vleugels en ogen en een auto in wording. Om nog maar niet te spreken over een breical waarvan ik nog maar pas 4 toeren heb gebreid, een pop zonder vulling, een geknipte maar nog niet genaaide broek en tuniek, een half gebreid poppenjasje en nog veel meer èn dan nog alle ideeën die in mijn hoofd zitten.
Een poosje geleden las ik dit artikel van Aaf Brant Corstius in de zaterdagbijlage van de Volkskrant.
Marie Kondo is een Japanse organizing consultant en schrijfster van vier boeken over opruimen. Heel kort komt het er op neer dat je pas goed kunt opruimen en ordenen als je eerst weggooit. Vraag jezelf bij alles af, maakt dit mij gelukkig (does it spark joy)?
Deze berg met bandjes en kantjes is een redelijke weerspiegeling van de rest van mijn knutselhokje. En ja it does spark joy als ik weer een werkje heb verfraaid met een van deze lintjes.
En vooruit dan toch even een kiekje van mijn naakte beertje:
|
ontwerper even onbekend die vermeld ik volgende keer als ik zijn kleren show. |
Zeg nou zelf, om op te vreten toch? Die doe je niet zomaar weg maar ja hij moet wel weer een plekje in mijn kamer krijgen. Aaf heeft baat bij de methode van Marie maar mij heeft het nog niet geholpen.
Nog een fijne zondag.
Groetjes Sandra