weer terug

Zo we zijn weer terug van vakantie. En ik weet het is een cliché maar het is omgevlogen. Na een winter en lente vol discussie over waarheen (ik Nederland, manlief zon in het buitenland), werd het Zuid-Frankrijk aan de Atlantische kust. Ja en echt zuidelijk, net boven de Pyreneeën! Als ik 's ochtends aan mijn ontbijtje zat, had ik uitzicht op de bergen. Het was een vakantie vol nieuwe dingen. Sinds een paar jaar weer verrrrrrrrr weg en een "nieuwe" (lang leve marktplaats) tent. We hebben de vouwwagen gesloopt en de kar nu in gebruik genomen als aanhanger. Wat een vinding! De tent was goed op te zetten, beter dan de mecanodoos die onze vouwwagen inmiddels was geworden en wat een ruimte hadden we in de kar nu alle kastjes daar uit gesloopt waren.

Maar genoeg daarover. We hebben onze tijd dus doorgebracht aan de Atlantische kust. De zee is daar een stuk woester dan in Nederland. We hebben heerlijk in de golven gesprongen maar ik heb ook nog meer ontzag gekregen voor de macht van water. Wat een kracht!

Ik ben in Nederland altijd aan het schelpen zoeken maar die heb je daar bijna niet. Wel stenen, in alle soorten, maten en kleuren. Mooi rondgeslepen door de zee. Die stenen prikkelden mijn creativiteit en dat leverde het volgende op.

Mijn eerste omgehaakte steen, ik ben niet ontevreden over het resultaat.

Een van mijn mooiste vondsten wordt gekoesterd in een speciaal daarvoor gehaakt zakje.
Je moet wat doen toch?

Compositie gemaakt door manlief.

Tenslotte nog een keer een zonsondergang. Ik vind dat altijd erg mooi en het idee dat de zon die ik in Callantsoog onder zie gaan dezelfde is als in Bidart (1350 km verderop), vind ik een bijzonder gedachte.

Groetjes Sandra